داستان از جایی شروع می شود که بر اثر آلودگی های زیست محیطی بیشتر مردان و زنان عقیم شده اند و از انحرافات جنسی در شهر زیاد شده و از آن طرف آمار زاد و ولد کاهش یافته است، در چنین شرایطی گروهی از مسیحیان پروتستان بنیادگرا که به نام “پسران یعقوب” مشهور هستند قدرت را در ایالت ماساچوست امریکا در دست می گیرند. (که بعد ها به گیلیاد نام گذاری می شود)

زنانی که قدرت باروری دارند را به عنوان برده‌های فرزند آوری یا بهتر بگوییم کارخانه های تولید مثل به خانه فرماندهان و همسرانشان می فرستند و برای اینکه به کار خود وجهه قانونی بدهند، نام آنها را را “ندیمه” می گذراند و با خواندن آیاتی از کتاب مقدس، هرکار نامناسبی را با آنها انجام می‌دهند.

گیلیاد در زبان عبری به معنی کوه نشانه است و چند باری در کتاب مقدس به آن اشاره شده.

رنگ ها در این سریال نقش اساسی را ایفا میکنند که مخاطب با این رنگ ها حس‌های متفاوتی را دریافت می‌کند. مثلا: ترکیب رنگ قرمز و رنگ سفید نشان دهنده معصومیت و مظلومیت است که رنگ لباس ندیمه ها می باشد، رنگ آبی که رنگ لباس همسران فرمانده ها است بر خلاف رنگ قرمز است و به معنی سرد و بی روح بودن است.

مارتاها هم زنان ناباروری هستند که مسئولیت خانه‌داری و پخت و پز در خانه فرماندهان با آن هاست؛ رنگ لباس مارتاها به رنگ سبز است که بسیار امیدوار کننده می باشد.

عمه ها لباس هایی قهوه ای رنگ بر تن دارند که مشابه لباس های جوامع کمونیستی مثل کره شمالی می باشند؛ عمه ها کسانی هستند که وظیفه تربیت و آموزش اصول دینی را بر ندیمه ها به عهده دارند.​

سرزمین گیلیاد سرزمینی است که بسیار متناقض می باشد، آن‌ها تکنولوژی را می‌خواهند اما خواستار زندگی به شیوه قدیم هستند، آن‌ها کلیسا را خراب می کنند اما انجیل می خوانند(نوع دیگری از دین‌مداری)

در این سریال بارها شاهد دیالوگ”در زیر نگاه او” هستیم و اما سوالی که ذهن بیننده را مشغول میکند این است که “او” کیست؟؟ آیا او شخصی است که گیلیاد را ساخته است؟ آیا او خداست؟ آیا او شیطان است؟

در سریال سرگذشت ندیمه نشان می دهد که امریکا(که خود را کشوری آزاد معرفی میکند) اگر به دست مذهبیون اداره شود، جامعه ای بسته خواهد شد و کانادا را به گونه‌ای بهشت نشان می دهد که به افراد فرصت زندگی دوباره می دهد و در آنجا افراد با هر گرایشی می توانند زندگی کنند. ( آزادی انحرافات و اقلیت های جنسی)

این سریال تماماً سعی کرده است که مذهب و کشور های مذهبی را سیاه و تاریک نشان بدهد و به نوعی تشکیل هر حکومت آرمانیِ مذهبی در آینده را سیاه جلوه می‌دهد.

در این سریال ندیمه ها لباس هایشان کاملا پوشیده است و در این پوشیده بودن، حرف پیام های مرموز و پنهان نهفته است.

در بعضی سکانس ها دیده می شود که برای مجازات از سنگسار ، قطع کردن دست ، اعدام کردن با جرثقیل یا اعدام از تیر چراغ برق استفاده می‌شود که سریال سعی کرده اینجا هم تیر های خلاصش را بر جوامع دینی و اسلامی بزند.

حتی در این سریال اشاره ای شده به ازدواج با کنیز که مستقیما اسلام را نشانه گرفته است.

در اواسط فصل سه سریال، مشاهده می کنیم که سازندگان سعی بر این دارند که نوع رفتار های کشورهای غربی با پناهندگان را به صورت خوب و عالی نشان دهند و بگوییند که ما با تمامی پناهندگان به خوبی رفتار می کنیم حتی اگر از کشور دشمن ما باشند…

در سکانس هایی هم شاهد نمادهایی از فراماسون ها هستیم یا حمایت از همجنس گرایان و قهرمان جلوه دادن آن ها.

در انتها، باید بگوییم که این سریال ضد دینی، تمام تلاش خود را به کار بسته است تا از دین و افراد دین دار، چهره‌ای بد، منزجر کننده و فاسد در ذهن مخاطب ایجاد کند.

محمدرضا ایمانی